Huzur Çıkmazı

duvarın ötesi

başlıkları geçelim,

başka bir yerdeydim.

bugün fark ettim.

güneş bize sesin sahibini gösterir,

gördüğümüz güzelliklere şükür.

dekora dönüşen arka planda

güzel bir şey görebilmek,

bunun şerefine herkes kendi meşrebince işleyebilir.

 

yanımızda taşıdıklarımız,

sıkı sıkıya tutunduklarımız

bizi tanımladığını sandığımız 

bizden götüren ama eteğimizdeki,

sizi de öpüyorum taşlar.

"ilk taşı günahsız olanınız atsın" uyarınca

biliyorum ki bu sebeple değmezsiniz bana.

yine de.

ruhumu bir dostun gülümseyişindeki 

çamaşır teline asıyorum bir süre.

havalanıyor ve güneşleniyorum

duvardan ne kadar uzaklaştığımı fark ediyorum.

ne tuhaf, hiç fark etmeyişim daha tuhaf.

merak edip yürümeye başlıyorum,

yaklaşınca bir tırmanma isteği hasıl oluyor.

elimi uzatıyorum tutuyor ben üstünde yürürken

diğer tarafa bakıyorum.

epey uzakta görüyorum.

kimse yok.

neyi ayırmış duvar,

kimi bir ucundan diğerine

belki huzur çıkmazı sokakta oturanlar bilirler.