Yol'lu Şiir

Tahtaya dikkatle bakıyoruz

Atlar, kaleler birbirine girmiş

Vezir pekâlâ teyakkuzda

Oyun çoktan bitmiş

Oyunlar zaten başladığı anda bitmiştir.

Kazanmaktan çokça mahrum kalınca

En tatlı şey ille de o kazanmak

Yokluğu da malum sancılar

Yancıları suçlamalar

İnsan neyle büyürse onunla

Stop (bu bir kendime telgraf -kuşsuz kuşkusuz-)

Böyle devam etmek zorunda değil

Sıkma dişlerini.

Unut onların öğrettiklerini

Kazanmak ve kaybetmekten ibaret değil yaşamak

Söyle

YAŞAM YAŞAMAKTAN İBARETTİR!

YAŞAM YAŞAMAKTAN İBARETTİR!

Aşk ile bir dahi

YAŞAM YAŞAMAKTAN İBARETTİR!

Cevabı ararsanız bulacaksınız da 

Ben bu konuda veresiyeci değilim

Siz hayatı değil,

Hayatı bok edenleri sevmiyorsunuz

-Can Yücel'e de sevgiyle, göte göt denecek-

İşte tam da burada tutunup devam edeceksin

Üstünden atlayarak, etrafından dolanarak

Kavga denk olmayınca verilemiyor.

Dışarda arayıp duruyoruz

Her neyse peşine düştüğümüz

İçinde bulup yerine yerleştirmedikçe 

Dışarıdan getirsinler olmaz, dolmaz

İnsan kendi hududuyla ve hudutsuzluğuyla mukayyet.

Ölçüp biçip şekillendirip yerleşecek o

Geldiği gibi hoppala oldu bitti olmuyor

Sakil.

İşle, uğraş

Yolculuk bu

Yanına üç şey alacaksan bunlardan biri

Kulağına takacağın kirazlar olsun

Korkularına ve takıntılarına söyle 

Bu yolculuk onlara göre değil.

Yolda bahar da olacak kış da

Çukur da olacak çiçek de.

İzle, sev, yaşa

Doğada kazanmak yoktu

Hiç olmadı

Kravatlı ve göbekli adamların ataları

Mavi kanlı adamlar buldu bu kazanmayı

Malumdur ki hiç mutlu olmadılar.

Gül açtığında kazanmaz, varolur

Tırtıl kozasından muhteşem bir kelebek olarak çıktığında 

Kazanmış olmaz, kendini ortaya koymuştur.

Bu şiirin sonu yok

Sen yola çık.

Şimdilik

Arkadaşım

Vazgeç dünyanın sanrılarından

Dilinde jilet çevirme artık

Shuriken fırlatmış değilim

Çağın ihtişamına yenik düşmüş değiliz

Bu yüzden mi bu olmazlar

Yolda birlikte yürümenin sadeliği

Ve bu ahengin nigahı 

Başladım yine failin mefailün

Şirazem kaymasın diye uğraştıkça

Anlıyorum ki ilga edilmek isteniyorum

Herkes bir gün ilga edilecektir

De ki: Meselenin etrafında dolanırken

Bir çukur kazmaktasın ve

Kaçınılmazdır düşülür.

Ve de çıkılır düşünce kalkmak

İnsanın yazgısıdır. 

Lanetimiz bitmiyor

Tut elimi bu barikatı aşacağız

Rüzgâr yüzümüze durursa arkadan dolaşırız

Hayır yenilmedik.

Kavgamız bitmedi

Daha güçlü kalkmak var bu yerden

O yüzden geride bırakmayacaksın kimseyi

Soyun korkularından ve giyin umudunu

Böylece gök daha mavi, ağaç daha yeşil

Göğsüm daha hür.

Ama saçlarımla martılar kavgalı

Paşa gönlüme

İçimde bir radyo var

Hüzünlü bir frekansta takılı kalmış

Çiçeklerim açmış

Bahar her zaman gelir

Yanında durur

Sıradaki şarkı kendime

Uçurtma uçuramamış çocukluğuma

Ağlamamaya çalışan

Boğazındaki düğümle

Göğsünü yatıştırmaya çalışan 

O küçük çocuğa

İyiyiz be çocuk

Tükenmedik

Her şeye rağmen değil

Her şeyle

Söz bir uçurtma yapacağım ve uçuracağım.

Kuşların şarkısıyla

Yeşilin bize verdiği yetkiye dayanarak

Gülümsüyoruz

Belki şöyle belki böyle 

Bu benim şiirim

Bu benim şiirim ve ben

Yolu gönlümce yürüyorum

Paşa gönlüme göre.

Bir şiir daha var buralarda

K diye başlıyor

Müteşabih idi.

Sırrına vakıf olmaksa niyet

O da kalbimeydi.

Artık her güzel şey 

Işığıma yüzüp yerleşsin

Bir köşeye.

Bir his var içimde

Bilmiyorum bazen oluyor böyle

Öyleyse eğer

Huzurluyum.

Değillikler

Gök yitik

Yer yitik gözünde

Seni nasıl... 

Bende bir boşluk

Maviyi gördüğünde mutlu olmamak,

Seninse göğün çoktan yıkılmış

Bilmiyorum bir gök yeniden nasıl kurulur?

İsterim ki paylaşalım baharları

Soframız bir olsun,

Senin gönlün viran

Ve de kırgınsın bahara

Müjde olmuyor sana artık bu çağrı

Ve ben bilmiyorum seni avutmayı.

Ben güneşe, toprağa tutunmuş bir çocuktum.

Bildiğim yetmiyor, yanılmaksa çok tehlikeli

Çok da yorgunum bıkmışlığından

Sıyrılmışlığından.