Sular karardı.
Kaç İsa gerekir dünyayı kurtarmaya?
Çatlak seslerin uğultusu
Kubbeye saklanan testilerle büyüyor büyüyor
Evinde özünden hiçbir şey yok
Sokak mesafeli
Ocak için bile fazla soğuk
Öyle ki tekinsiz öznesi ben oluyorum
Kilimler serip çay içseydik
Bu nefretin kılıcı sonsuz keskin
Ellerin de düşüyor tabi şair diyor ben değil
Kendine Küçük diyen şanlı İskender
Fetihler yapamadın diye mi?
Fethin ederinin olmadığı zamanda.
Bizim payımıza sinmek mi düştü
Kapıları dost olmayan bir sokağa açılan basık evlerde
Jilet yoğurunca ellerinin kesilmesi tesadüfmüş gibi
Çuvaldıza teli geçiriyorum -zorba
Etimi yeni keskilere hazırlıyorum
Bitmeyen bir kaşıntı
Çağdansa
Dikenler kusuyorum
Öksürüklerim menekşene kandan peçeler yapıyor
Ya kavga etmeyi bıraksaydık?
Maazallah güzel olabilirdi
Geri alınamayacak şeylerden biri bu
Biri İstanbul.
