kırların çağrısı

yıldızları içmek istiyorum kana kana
bir kadeh daha doldursana.
kaldırma beni topraktan, köklerim
suyu yoklamakta.
bebek nefesinin mayıs soluğunu duy kırlarda
bulutlara yetişmeye çalışan kelebek
muhakkak hatırlatacak sana yolu
sen bilmiyorsun koştuğumu benim
yine de sonunda buraya kavuşmayı diliyorsun
elinde dilek kupası
bırak onu sevgilim
nehirden öyle su içilmez
al gençliğini balıklarımın arasına koy
güvenli bir ateş yak
ve bekle beni
ince bir duvarın üzerinde yürüyorum
sakar tanrıçanın adımları toprağın şarkısını söylüyor
elmaları kuşlara ada
rengimizin büyük kaynağına.
siyahtan yeşile geliyorum
serin rüzgarlarını bana sakla.
ışığın zarif pırıltısı gözlerinin haresinde cıvıldıyor
içimiz bahar beşiği.
şarkı yükseliyor.

tanrıçanın ağıdı

bilekleri ağrıyor

elinde işini henüz bitirdiği balyoz

eteklerinin ucunda, kırdığı tüm putlarının ortasında

tapınanı olmayan kırgın bir tanrıça olarak oturuyor

tanrı, şimdi sen de balyozunu eline al ve onu toz et

tozları her bir yana uçuşsun rüzgarınla.

içinde damla damla birikiyor
kargalar doğru zamanı bekliyor
o daracık omuzlarına kuzgunlar sığmıyor
üç karga, ikisi omuzların için
diğeri kalbini temizleyecek
ve artık senin içinde gülen başka biri
sen diye sevdikleri o.
omuzlarından beline akmayan her şey gibi
yabancı bir ormanda.
dallarım da köklerim de birdir
öyleyse zıtlık nasıl bütünleşir?

"baktım yeri toparlıyor ayak izleri"

Şiirlerden şiir yazıyorum

Kanım hayat veriyor

Davet etmemiz gerek

Al balyozunu düş peşime

Bizim bu savaş duvarlarımız

Sulhun yoluna taş koyuyor

Ve bir örtü bul bir yerden

Kelimelerimize kış geliyor.

Heybemizde unuttuklarımız

Hasret kaldıklarını bekliyor.

Bir köprü sayıklaması içinde

Suların sırrını

Su perilerini

Eski zamanları

Sesimin yitirdiği şarkıları

Kucaklayıp ısıtmamız lazım.

Yakamızın içinde sırlarımız
Yalnız gezen kumrular gibi
Biz bu arafın eşiğini geçemedik.

kabul

denizin bize fısıldadığını sanırdık
oysa ki bir kabukta kendimizi duyardık.

denizlerden korkan bir çocuğun
aslında denizden değil de biraz...

yayın kemana değdiği her an
tasavvur ediyordu etinin aşkını.

alnı onun çenesinde ferah bir tebessümle
dans edeceklerdi zamanın içinde.

haçı devrilmiş bir kilisenin altında
kurduğu hayal dünyanın kucağına uygun değildi.

ah zamanın acıtan yerine çarptım
hareli morluklarım var
uyuşmaya başlıyor akşam.

baharı içimde taze tutmak istiyorum
bu çok zor evde.
kırık parçalardan çıkıp yeni bir yer
arayan yolcular gibi
korkumuz neydi ki?
herkes aslında kendinde şey.

ay'a ve beyaz'a

zehri de aşkı da bilenim,
yenilmiş bir gecenin içinde
pervasız gözyaşlarınla
kıyametlerin içinde savruldun.
beyaz yüzüne ayın gölgesi düştü
gülüşün çekildi
nedendir, nedendir?
cehdin çilesinin ortağı olman nedendir?

sen kimin yüzünü görüyorsun
bıçağın sırtında?
yeryüzünün düşmüş şeytanı
göğe itiliyor.
melekler kadar yılgın
parmak uçları birbirine anca değiyor.

gövdemin tam ortasından
çarmıha mıhlanmışım
kaldırımın ortasında
yaşam mücadelesi veren ağaçlar gibi
küçücük bir toprak açıklığıyla
bıçak kalbi teğet geçtiğinden
hâlâ nefes alabiliyorum.
bıçak zamanla eriyecek
güç her şeye üstün gelir mi?
yitik zamanların içinde koşan
bir kadının etekleri savruluyor
saçları git gide dağılıyor
bir başkası ellerini göğe uzatıyor
yapayalnız parmak uçları
papatya kokmuyor.
çiçeklerle yapraklar bir araya geldi
nisan sonu tatlı bir telaşta
değil.

insan
yitik, biçimsiz
sınırsızlığın laneti
hayal kırıklığı.

fidanların dalları yeşil sürgünlerle dolu
çarın kadehini yeni doldurdular
göğe sarılmayacak mısın
yapma!
ben seni umudumun en makbul
yerlerine gizledim.
sen de zeytinin kıymetini bilmeyenler
gibi çiğneyecek değilsin toprağı.
hasretini zapt etmeyi bilmişsin
başaklarla dolu bir tarlada
gökle kucaklaşmanı izliyorum.
öpüp başına koyuyorsun dökülen yaprakları.
bahara kadar dalda duran solmuş yaprakları.
diri öfkenle çiğnemeyi zulüm görüyorsun
dağlar çetin gelmiyor, karanlık yıldırmıyor.
sen zapt etmeyi eksik öğrenmişsin.
hasreti hapsedip, öfkeni yanında taşıyorsun
tanrılara bir kurban mı yoksa?
kendini ne kadar arındırabilirsin hissinden?
birden beliriveren bir heykel gibi.,
gitmek için sadece tek bir şeye ihtiyacım var.

k
bu tören senin için
hepimiz senin için yakarıyoruz tanrıya.
yıldızları suda görüyorum
ardından göğe çeviriyorum başımı
rüzgar küçük kızın sesini taşıyor bize.
kuşlar uyudu şimdi
sabaha kadar cıvıltılarını duyamayacağız.
topraktaki izi sormuştun.
yıldırımlarımı gömdüm.
sızılarım iyileşsin istedim.
bak sevgilim yaklaşan bulutlara
onlar bize şifayı getiriyorlar.
uzat elini, elin de şifadır
yüzüme bahardır.
biz belki aydan ırağız?
ay geceyle yükselecek
gecedeyiz, huzurunla geliyorsun.