23 Eylül 2013 Pazartesi

Herkes Doğruysa, Hayırdır Lam Biz?

Diğeri değer yapanlara ithafen.

İnsan bir noktada hep esir aslında. Doğada serbest halde dolaşan bir insan düşünelim. Bu insan dünyada bulunmakla hem güneş sisteminde hem Samanyolu Galaksisi'nde hem de evrende yaşamaktadır. Marsa gidemez ama, hani özgürdük?

İnsan, özgürlüğü tanımlarken sınırlandırmak durumunda kalmıştır daha en baştan. ''Başkasını rahatsız etmeyecek şekilde istediğini yapabilmektir.'' Benim Mars'a gitmem kimi rahatsız edebilir? Özgürlüğün kısıtlanması daha onun tanımında başlamışken katıksız özgürlük mümkün değil. Yaşarken dünyaya, öldükten sonra sonsuza yahut yokluğa mahkumuz.

İnsan kendi doğrusunun en doğru olduğunu düşündüğü için onu canavar gibi savunur. Kendine taraftar bulamazsa ya da güçlü değilse, ezildiğinde özgürlüğünün kısıtlandığını savunur. Farklı farklı düşünceler, taraflar var. Hepsi de en doğru bilginin kendisine ait olduğunu ve ona inanılması gerektiğini savunur. Düşüncesinin zıddı olana ateş püskürür ve işi daha ileri götürüp onu ötekileştirir, kin duyar.
Dünyanın adaletli bir yer olduğunu söyleyemeyeceğim. Yanlışların doğrulardan çok olduğu genel bir kanı, kimse bunu reddetmeyecektir. Peki herkes doğruysa, biz de doğruysak, dünyada bir yığın yanlış varsa, ısırgan otu dokunulduğunda deriyi yaksa da uygun kullanımda faydalıysa, iyi görünen kötü, kötü görünen iyi olabiliyorsa doğrularımıza dönüp onu nasıl edindiğimizi, onun karşıtını niye reddettiğimizi incelesek daha iyi bir doğru bulabiliriz. Bu yöntem sağlam olmakla birlikte her yiğidin harcı da değildir benden söylemesi.

Kimse kimsenin kabuğunu kırıp içeri göz atma isteği duymuyor. Dikenli sarmaşıkların arasında böğürten olabilir. Bir kurt elmaya aşık olup onun içine bakmak isteyebilir, onun tadını alınca içinden çıkmak istemeyebilir. Bir deli kuyunun derinliğini anlamak için kuyuya bir taş atabilir, sonra bin akıllı o taşı o kuyudan çıkaramayabilir. İnsanları didik didik etmek harika bir şey. Tamam çöp insanlar var ama bazıları çok harika olabiliyor.

Düşüncelerimiz zaferimiz olsun istiyoruz. Çabalamadan, oradan, buradan duyarak doğru ilan ettiğimiz düşünceleri karşıdakinin tezini çürütmek maksadıyla her yola baş vurarak savunuyoruz. Bencil olduğunu söylüyoruz mesela. Fakat bunu söylerken ne kadar bencil olduğumuzun farkında olmuyoruz.

Aynı düşünmek farz değil, herkesin bizim fikrimizi kabul etmesi de zafer değil. Zafer birbirimize kıymadan, fikirlere saygı duyarak bir arada olabilmek. Çeşitlerle zenginlik yaratmak ama ayrı düşmemek. İyice sorgulayarak doğruyu bulmak. Birbirimizi hissedebilmek önemli olan. Düşünerek süzgeçten geçirerek.