akan bir şey var mı
varsa
biz de akıyor muyuz onunla
kahkahalar ve tümörler
kalp ağrısı ve kuş cıvıltısı
gözün duvarın neresine denk geliyor
duvarın ne kadar içindesin
çıkabiliyor musun merdivenleri
korkuyor musun yüksekten
göğü kapatan bir duvar yok
bir tür arsızlık içinde
üstüne bir şey giymiyor cümleler
insan gizler
insan süsler
insan gizleyebilirse gizler
insan süsleyebilirse süsler
öğrenilir bunlar
-melilerle -malılarla
ikazlar ve icaplarla
göze sokmak istenmez.
acı çeken, gözü çıkan biziz
bizim dilimizi susturup
bize biçtiğiniz icap elbiselerini giymiyoruz artık
bizim yürüdüğümüz yollardan yürümeyip
yol nasıl yürünür anlatmayın.
dikenini, taşlarını, çukurlarını bilmezsiniz.
şükürle ikaz etmeyin bizi.
siz yediğinizden yediremezsiniz kapınıza gelene
siz kapısına gittiklerinize yedirmeye çalışırsınız yiyemediklerinizi
şirazesi kaydıysa dünyanın doymak bilmeyen iştihanızdan
ben kadınlıklar şiiri yazmak istiyorum
aynanın karşısına geçip izlemem gerekiyor
içim sağlamsa da artık hatırlamak hırpalamaz değil
başka aynalara bakmam da gerekiyor
başkalarının aynalarına
kırık
sırrı bozuk
parlayan -nadide-
ardına bakarak korka korka yürüyen
evden çıkamayan
gidecek bir yeri olmadığını düşünen
gidecek yeri olsa dakika durmayacak olan
ben bir mecburlar taifesi şiiri yazmak istiyorum
gece gündüz emeğini ortaya koyan
ülkeyi sırtlayan
doymak bilmeyen iştihanızı sırtlayan
güzelce gezip tozamayan
gönlünce eyleyemeyen
bulup buluşturmak zorunda kalan
ayağını hep yorganına göre uzatan
hep kaygıyla, endişeyle, yürek yorgunluğuyla
en sonunda ciğerine leke düşen
iyisi böyle
yolunu kaybeden de yolunuza giriyor
kır atın yanında duran.
siz çekmediğiniz acıların üzerinden konuşa durun
biz bir gün
elbet bir gün o çenenizi kapatacağız.
başkalarının evlatlarına reva gördüklerinizle
evlatlarınıza verdiklerinizin arasındaki dağı, ben gördüm
elbet başkaları da görüyor.
şimdi dişler sıkılıyor
yumruklar sıkılıyor
bir gün
artık çene açılır avazlar doldurur her yeri
bir gün yumruklar masalara iner yeter diye.
YETER!
YETER!
