Kırların en sevdiğim hediyesi
Bahar habercisi unutmabeni çiçeği
Rüyamda bezeli bir kır gördüm
İçimde de açsınlar.
Dün gece çizdim çokça
İçimde bir şey acımıştı
Toprağına iyi bakmak gerekir
Kendimi güneşlerle işledim.
Görmek güzel bir şey
Kendini görmek ne muazzam
Ben haziranın mavi benekli çocuğu
Çatlaklarımdan içimdeki pembeler sızar.
Renklerimle mukayyetim.
Gerginliğim de hoş
Hakkımdır ve mazurum.
Zira mukayyetlik her zaman kolay değil.
Bana hacıyatmazlığı öğreten de bu oldu.
Yollarım, yokuşlarım.
Kendimle yemyeşil.
Bedenine çarpıp acıyan yerden
Kök salan bir yere.
Beni taç takarken görmenize lüzum yok
Zira olmak için buna ihtiyacım yok.
Yine de kendime bir tac olacağım
İnsan ancak kendine kefil olabildiğinde güvendedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder