Daireler çiziyorum diyorum,
Nasılsın sorusuna cevaben.
Yokuşu çıkmak zor, inmek kolay?
Yokuş bir bozuklu yol inmesi de cereme.
Dokunan mekikler
Ömrümüzün günlerinden bir bir dökülüyor.
Sürekli zorlanmaktan bezgin.
Yılgın insan bitmiş insandır der Koca Osman.
İnsan yıldığında kavgayı bırakır.
Direnmeyi bırakır.
Bunları bırakan insanlığı da bırakır.
Ne denmiş bir seferinde:
"Hiçbir şey bitmez, sadece değişir."
Feodalite kapitalizme, derebeyleri, patronlara.
Köy ağaları yöneticilere, yanaşmalar grev kırıcılara.
Üç günlük dünya.
O da meçhul de say ki üç işte.
Onda da kölelik et dur.
İşte tumturaklı arabesk.
"Yaşamak ölmekten ağır geliyor."
Tam buralardan çıkıyor.
Maaşa zam yok, evin yok, kiraya Hızır yetişe.
Hayallerinle arana dağlar girmiş de
Örümcek haramileri tutmuş başını
Düşsen o yola ağa takılmamak kabil değil.
Sevgi, dertlerinden belalı
Her yandan darbe yiyor.
Kaybolmaktasın.
Seni sen yapanları senden alıyorlar
Herkesleşiyorsun.
Ofisteki tek tip masalar gibi.
"Masa da masaymış ha!"
Kurtar kendini ve ötekini ve berikini
Kurtuluş yok tek başına!