tanrıçanın ağıdı

bilekleri ağrıyor

elinde işini henüz bitirdiği balyoz

eteklerinin ucunda, kırdığı tüm putlarının ortasında

tapınanı olmayan kırgın bir tanrıça olarak oturuyor

tanrı, şimdi sen de balyozunu eline al ve onu toz et

tozları her bir yana uçuşsun rüzgarınla.

içinde damla damla birikiyor
kargalar doğru zamanı bekliyor
o daracık omuzlarına kuzgunlar sığmıyor
üç karga, ikisi omuzların için
diğeri kalbini temizleyecek
ve artık senin içinde gülen başka biri
sen diye sevdikleri o.
omuzlarından beline akmayan her şey gibi
yabancı bir ormanda.
dallarım da köklerim de birdir
öyleyse zıtlık nasıl bütünleşir?

"baktım yeri toparlıyor ayak izleri"

Şiirlerden şiir yazıyorum

Kanım hayat veriyor

Davet etmemiz gerek

Al balyozunu düş peşime

Bizim bu savaş duvarlarımız

Sulhun yoluna taş koyuyor

Ve bir örtü bul bir yerden

Kelimelerimize kış geliyor.

Heybemizde unuttuklarımız

Hasret kaldıklarını bekliyor.

Bir köprü sayıklaması içinde

Suların sırrını

Su perilerini

Eski zamanları

Sesimin yitirdiği şarkıları

Kucaklayıp ısıtmamız lazım.

Yakamızın içinde sırlarımız
Yalnız gezen kumrular gibi
Biz bu arafın eşiğini geçemedik.

kabul

denizin bize fısıldadığını sanırdık
oysa ki bir kabukta kendimizi duyardık.

denizlerden korkan bir çocuğun
aslında denizden değil de biraz...

yayın kemana değdiği her an
tasavvur ediyordu etinin aşkını.

alnı onun çenesinde ferah bir tebessümle
dans edeceklerdi zamanın içinde.

haçı devrilmiş bir kilisenin altında
kurduğu hayal dünyanın kucağına uygun değildi.

ah zamanın acıtan yerine çarptım
hareli morluklarım var
uyuşmaya başlıyor akşam.

baharı içimde taze tutmak istiyorum
bu çok zor evde.
kırık parçalardan çıkıp yeni bir yer
arayan yolcular gibi
korkumuz neydi ki?
herkes aslında kendinde şey.

ay'a ve beyaz'a

zehri de aşkı da bilenim,
yenilmiş bir gecenin içinde
pervasız gözyaşlarınla
kıyametlerin içinde savruldun.
beyaz yüzüne ayın gölgesi düştü
gülüşün çekildi
nedendir, nedendir?
cehdin çilesinin ortağı olman nedendir?