Zamanın düşkünlüğü
Tutunduğun yerden solan çiçeklerine
Dost getirir mi suyu?
Yitip giden bir şey gibi
Bahar bizim eşiğimizi neden aşmadın
Biz gökten mahrum
Yerin üstünde topraktan ırak
Azabımız hayatımızla bir
İnsan büyü.
İnsan büyüt.
Suyu yarat,
Köprüyü kur,
Dağları aş,
Dağlardan aşır.
Dosta ulaş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder