kim iddia edebilir tanrı'nın bile bana üzülmediğini?

o amca gitti
domates yetiştiriyormuş akdeniz'de
o yok ve artık ortancalar açmıyor
bahçeye bakıyorum
küçücük
ama ceviz ve selvi ve kiraz
ve akşam sefası ve de asma
asma cevize sarılmış
biliyorum ki kökleri sevişmekte selviyle kirazın
ve o dilek geçersiz belki
çünkü kırılmıştı o dal
o dalda gördüm en son
ama zaten önemi yoktu artık
şimdi gidiyorum
ben bir parçasıydım oranın
şimdi istenmeyen bir bebek gibi kürtaja mahkum
aslında öyle gibi de değil
amalar
amalar öyle ki onlarsız yapamıyorum
ağlama diyor
nasıl ağlamam
boğulurken su her yerden nüfuz eder
gözyaşlarım her yerden çıkmak istiyor
evet evet kıçımla bile ağlayabilirim
birçok sefer gülmüşlüğüm var nasıl olsa
ben hiç bilmediğim dillerdeki şarkılara
hiç tanımadığım insanlara
hiç yaşamadığım dönemdeki acılara
ölen yıldızlara
istanbuldaki bir sincaba
ve kahrolası zamana
yerleri yumruklayarak ağlamak istiyorum
ama diz çökmüşken kimse beni kaldırmayacak
yine ben toparlanmak zorundayım
kendime yetiyorum
kendime yetmek istemiyorum
"cebe tek başına yapamaz"
"cebe kalkamaz düştüğü yerden"
birileri bunu desin ve beni bırakmasın istiyorum
ama hepimiz biliyoruz ki
ben düştüğüm yerden kalkarım
ve kimsenin toparlayacağımdan şüphesi olmaz
neye döndü bu
iki kasnak arasında gerilmiş beyaz kumaş
seni güzelce işleyecekler
ama güzel olmayı istedin mi
iğne darbelerini
ve sen küçük kız
biliyorum ki gelmek istemiyorsun pazara
biliyorsun ki ısrar edersen tokat yiyeceksin
ve sen anne diye ağlayacaksın
ama tokatlar fazla acıtmaz zaten
bak ben gidiyorum
düşmeden oyna
çünkü
bazen düşünce
yanlış toplanırsan
yanlış kaynar
ben çok üzgünüm
o da öyle
tanrı kollarımızı sarılmak için yaratmışken sarılamamak
halbuki bir çift kolun halledemeyeceği hiçbir şey yoktur
uzadıkça manasızlaşıyor
ama mana dediğin nedir ki
ne yani afilli sözler söylesem
aydınlanacak mısın birkaç kelimeyle
sen kimsin bilmiyorum bile
kendimi biliyor muyum
bilsem böyle olmazdı sanırım
ama bunun da önemi yok ki
şu ya da bu olsam değişecek mi durum
çok sıyrık
neresinden tutsak elimizde kalacak
git şimdi durmaya ve yazmamaya ihtiyacım var
ne kadıköy sahilindeki o günü
ne moraran ayak bileğimi
hiçbirini
dinleme de susayım artık lütfen
bu iyi bir şey değil.