8 Temmuz 2014 Salı

-geceye amin

yürümeyi yeni öğrendim
geç kalırım bazı şeylere

boğazıma kadar batarken, kendimi dışarıdan seyrettim. acıdan zevk aldığımdan değil. gidemediğimden. ama gideceğim çünkü yürümeyi öğrendim.

manasızlaştığında, tükendiğinde, tükendiğimde, sadece kendime yetecek kadar kaldığımda, gideceğim. bir kedinin ılık nefesinin mahcubiyetini anlayabilirim, bir balığın ölümüne yas tutabilirim, bazı adamların neden çölde takım elbise giydiğini bile söyleyebilirim size.

bazı şeylerin yapılma sebebinin olması gerektiği gibi olduğuna inanmam, oldurmak için uğraşmayana kızarım, birinin bile yükünü hafifletmeye çalışmamış insanların kırıp dökmekte haklı olduklarına inanmaları beni şaşırtır.
hayata karışmamış, yüz göz olmamış insanın bulutları seyretmesini istemem.

bazen merhaba demek isterim, gönlüne girmek ve iz bırakmak, ama sigarayı sonuna kadar içmez kimse, dudakları ve parmakları yansın istemez, bu yüzden tamamen bitmez sigara.

geceye amin, bir nebze teselli verdiği için.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder