Daireler çiziyorum diyorum,
Nasılsın sorusuna cevaben.
Yokuşu çıkmak zor, inmek kolay?
Yokuş bir bozuklu yol, inmesi de cereme.
Dokunan mekikler
Ömrümüzün günlerinden bir bir dökülüyor.
Sürekli zorlanmaktan bezgin.
Yılgın insan bitmiş insandır der Koca Osman.
İnsan yıldığında kavgayı bırakır.
Direnmeyi bırakır.
Artık ne kadar insandır?
Ne denmiş bir seferinde:
"Hiçbir şey bitmez, sadece değişir."
Feodalite kapitalizme, derebeyleri, patronlara.
Köy ağaları yöneticilere, yanaşmalar grev kırıcılara devretti nöbeti.
Üç günlük dünya.
O da meçhul de say ki üç işte.
Onda da köleliğe mahkum.
İşte tumturaklı arabesk.
"Yaşamak ölmekten ağır geliyor."
Maaş meteliğe kurşun, evin yok, mekansızsın, kiraya Hızır yetişe.
Hayallerinle arana dağlar girmiş de
Örümcek haramileri tutmuş başını
Düşsen o yola ağa takılmamak kabil değil.
Sevgi, dertlerinden belalı
Her yandan darbe yiyor.
Kaybolmaktasın.
Seni sen yapanları senden alıyorlar
Herkesleşiyorsun.
Ofisteki tek tip masalar gibi.
"Masa da masaymış ha!"
Kurtar kendini
Ve ötekini
Ve berikini
Kurtuluş yok tek başına!