Düş bahçesinin hangi köşesindeydik?
Neşe çiçeği solmaya başlamıştı
Ve oraya giden otobüs kaçmıştı.
Tezahürünü hatırlıyorum,
Bir ışık bahçesi akmıştı eşikten,
Ağır, kalabalık.
Maddesi asla ziyan etmezdi ziyayı.
Sonra ışıksız gecelerin peşine düştüm.
Işıksız ve sıcak.
Yıldızları yeniden tastamam görebilmeyi.
Onları bulmayı hayal ettiğim yerde
Bir toz yağmuru vardı,
Silinmekten grileşmiş bir sayfanın üzerindeki silgi tozları gibi
Ya da durgunluğu, bıkkınlığı bizimkine eşdeğer
Bir filmin kapanış yazılarının akması gibi.
Demek istediğim şu, bu sarmal merdivenleri tırmanırken:
Ellerimde ufalanıp kaldı gece
Ve bunu kimin yüzüne savuracağımı bilmiyorum.
Tereddütsüz sarılmaların ülkesi
Buradayım.
Geleceğim ve portakal fidanları dikeceğim bahçene.
Cemreler düştükten biraz sonra çiçeğe duracaklar
Baharın mayası çoktan tutmuş olacak.
Ve ılık esintilerle şarkılar söyleyeceğiz.
Kendimi yurt tuttum bilesin,
Ama demimi burada alabilirim.
