içimde som bir sayfa
sayhası mavi
yıllar önce gördüğüm yeşil çizgilerin
gözlerimden başka bir şahidi yok
yıldızıydı, planktonuydu vardı
vardı da
korku da vardı.
sabahı bekledim.
korkudan yalan söyledim,
kendimi sakladım
hedef tahtası olmamak için
hiç uyumadım sabaha kadar
gözümü kırpmadım.
sonra gördüm işte o yeşil çizgileri
bir sarayın kendisini var ediyorlardı
şeffaf bir saray
Tanrılardan kalma.
O sayhalar siyahtan
kan kırmızılardan maviye yürüdü
dinmedi
sanırım dinemez de
insan küreklere asılıp uzaklaşırken de
kendi denizindedir.
elimi suya koyayım
parmak uçlarımı öpsün balıklar.
Ben haziranın mavi benekli çocuğu
Mavim yeşille, pembeyle bereketlensin.
